عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست

قال رسول الله(ص):قال الله تبارک وتعالی:

محبت من برای کسانی حتمی است که به خاطر من یکدیگر را دوست بدارند،محبت من برای کسانی حتمی است که برای من با یکدیگر پیوند وارتباط برقرار کنند.  کنزالعمال:24671

قال رسول الله(ص): الخلق کلّهم عیال الله

قال علی(ع): وأشعر قلبک الرحمة للرعیه والمحبه لهم واللطف بهم ولاتکوننّ علیهم سبعاً ضاریاً تغتنم أکْلَهم فإنهم صنفان إمّا أخ لک فی الدین أو نظیراً لک فی الخلق...     نامه53

وجودت را لبریز کن از محبت به مردمان وعشق به آنها و لطف به ایشان، ومبادا مانند جانور درنده خوئی باشی که خوردن آنها را غنیمت شمری که مردم دو دسته اند، یا برادر دینی تو یعنی مسلمان ویا نظیر تو در آفرینش هستند.

قال رسول الله(ص): الحب فی الله فریضه و البغض فی الله فریضه.

دوستی کردن برای خدا واجب است و دشمنی ورزیدن به خاطر خدا (نیز) واجب است.       کنزالعمال24688

مَن والاکم فقد وال الله

هر که با شما دوستی کند در حقیقت با خدا دوستی کرده.

من أحبکم فقد أحب الله

هرکه شما را دوست بدارد خدا را دوست داشته.

سعد من والاکم

خوشبخت شد کسی که شما را دوست داشت.

فاز الفائزون بولایتکم

رستگار شدند واصلان به دوستی شما.

بموالاتکم تمت الکلمة، و عظمت النعمة، و ائتلفة الفرقه، وبموالاتکم تُقبل الطاعة المفترضه، ولکم المودة الواجبة.

به واسطه دوستی وکلمه دین کامل گرددید،وبس عظیم شد نعمت وجدائیها مبدل به سازگاری گشت وبا دوستی شما طاعات واجب شده پذیرفته شود و برای شماست آن مودت واجب.

الامام الصادق(ع):القلب حرم الله، فلا تسکن حرم الله غیر الله.                                               جامع الاخبار518/1468

دل حرم خداست پس جز خدا را در حرم خدا منشان!

«اللهم إنی اسئلک أن تملأ قلبی حبا لک، و خشیة منک،
وتصدیقا لک،وإیماناً بک، وشوقاً إلیک»

امام سجاد(ع):الهی از تو می خواهم که دلم را از محبت به خودت و ترس از خودت وباور به خودت و ترس از خودت و شوق به خودت لبریز کنی!

الامام الصادق(ع):

لا یمحض رجل الایمان بالله حتی یکون الله أحب إلیه من نفسه و أبیه و أمٌه و اهله و ماله و من الناس کلٌهم.

بحارالانوار 70/25/25

ایمان انسان به خدا ناب و خالص نباشد مگر انکه خداوند را از خودش و پدر ومادر وزن و فرزند و مالش و از همه مردم بیشتر دوست بدارد.

امام صادق(ع) در دعا می‏‏ فرماید: اقای من! من گرسنه سیری ناپذیر محبت به توام، من تشنه سیراب ناشدنی محبت به توام، وه که این چه شوقی است به کسی که او مرا می بیند و من او را نمی بینم.

اقبال الاعمال 56